De onmogelijke keuze van een binnenvaartschipper uit Enkhuizen
Tijdens de oorlog werd een binnenvaartschipper uit Enkhuizen door de Duitse bezetter voor een onmogelijke keuze gesteld: Ze wilden zijn schip gebruiken voor het transport van huisraad wat door hen in beslag was genomen.
Hij kon kiezen; of hij ging voor hen dit transport doen én mocht zijn tweede zoon in Nederland blijven, óf hij deed dit niet en dan werd zijn zoon naar Duitsland gestuurd om daar voor de Duitsers te werken. Een andere zoon van deze schipper wás al naar Duitsland gestuurd om daar te werken voor de Duitsers. Daarnaast zou zijn schip dan ook in beslag worden genomen door de Duitsers.
Een onmogelijke keuze voor deze schipper; hij wilde absoluut niet werken voor de vijand, maar hij wilde ook niet dat zijn tweede zoon naar Duitsland werd gestuurd. Daarnaast zou hij dan zijn schip kwijt zijn en hierdoor geen geld meer kunnen verdienen voor zijn levensonderhoud.
De onmogelijke keuze werd gemaakt; hij ging de goederen voor de Duitsers vervoeren met zijn schip. Kort na de oorlog heeft hij
in het ruim van zijn schip dit kristalen glaasje gevonden. Een stille getuige van de zeer grote en omvangrijke roof die de Duitse bezetter hier in Nederland heeft gehouden tijdens de Tweede Wereldoorlog.
